Eser, ebedi mutluluğu tasavvufta arayan, “ölmeden evvel ölme”yi gaye edinmiş bir velinin, bir büyük âlimin hayata ve insana dair düşüncelerinin gönül diliyle anlatıldığı kıssalardır.

Eser, insanın aciz bir varlık olduğunu, aklını kullanmayan insanoğlunun ne hallere düşebileceğini anlatır ve ibretlik mizahî hikâyeler yardımıyla yol göstermeyi amaçlar.

Kuşların dili manasına gelen Mantıku’t-tayr, ortak bir hedef uğruna bir araya gelen kuşların uzun ve meşakkatli yolculuğunu anlatır.

Kelime manasıyla “güzel kokulu bahçe” demek olan Bostân, siyasi buhranlar içinde bocalayan insana, aslını ve sahipsiz olmadığını hatırlatmak için verilen nasihatler demetidir.